Hi my name is Lola

Kia Ora!

'My name is Lola'. Want 'Lonneke' kunnen ze hier niet goed uitspreken, en ach, aan Lola was ik inmiddels ook wel gewend.

Na een reis van 42 uur was ik dan eindelijk aangekomen in Auckland. De vlucht van Amsterdam naar Bangkok was al 12 uur ( jep, 1 uur vertraging..). In het vliegtuig ontmoette ik Sabine, ook uit Nederland. In een vliegtuig vol Aziaten haal je de Nederlanders er toch wel snel uit.

De eerste 12 uur heb ik lekker ruim kunnen zitten. Ik zat in de middelste rij, 4 stoelen naast elkaar, waarvan alleen de buitenste 2 bezet waren. De middelste 2 waren dus vrij en daardoor kon ik 2 stoelen in beslag nemen. SCORE! Nougoed, overstap in Bangkok en in 3 uur doorgevlogen naar Taipei. Afgekegd vol vliegtuig, dus daar ging mijn luxe positie. Lekker hutjemutje naast een klef Aziatisch stel van mijn leeftijd.

In Taipei aangekomen, stond daar ons een tussenstop van 10 uur te wachten. Al snel klonterden alle Nederlanders samen tot een groepje: Sabine, Laura, Anouk, Norbert, Mats en ik. Ieder met een ander doel richting Auckland. Op het bijna uitgestorven vliegveld in Taipei vonden we al snel een paar goddelijk uitziende banken, waar we neerploften en het grootste gedeelte van die 10 uur hebben gezeten, gehangen of gelegen. Toen we aankwamen was het daar 1u 's middags en onze vlucht ging om 23u. We hadden dus een hele middag en avond daar. Op een gegeven moment had een Taiwanees poetsvrouwtje het zo met ons te doen, dat we onbeperkt muntjes kregen voor de massagestoelen! Die lagen even een heel stuk beter, al waren de meningen daarover verdeeld.

Om 23.30 vlogen we in 9u verder richting Sydney, wederom zat het vliegtuig bomvol en alsof de vlucht nog niet lang genoeg duurde, zat ik, jawel jawel, naast zo ongeveer het enige kind in het vliegtuig!!! Dikke bonus dus. Ik kon me ook nog minder bewegen dan hiervoor, want het kind bedacht een soort van tegen mij aan in slaap te vallen.
In de rij naast mij zat een Nederlandse man, woonachtig in Sydney. Hij bood me aan om even met het landen te wisselen van plek, zodat ik uit het raam kon kijken. Tijdens het landen had ik prachtig uitzicht over Sydney en heb ik The Opera House en The Harbour Bridge kunnen zien!! Toen moest ik wel even slikken, want hoe gaaf is dat! We konden niet meteen landen, dus vlogen we er zelfs 2x overheen.

Goed, in Sydney aangekomen namen we afscheid van Laura, want haar avontuur begon daar al. Na een korte stop vlogen we in 3 uur weer verder naar Auckland. Lucky me zat weer naast het kind. Tijdens het opstijgen zat ik te azen op de 2 lege stoelen aan het raam, een rij naast mij. Na het opstijgen vroeg ik aan een van de stewardessen of ik daar mocht zitten en dat mocht! Laatste 3 uurtjes heerlijk nog even geslapen. Die stoelen zaten namelijk helemaal vooraan in de rij, waardoor ik mijn benen kon strekken, want damn, die vliegtuigen van China Airlines zijn duidelijk niet gemaakt voor de wat langere mens.

EIN-DE-LIJK was ik dan in Auckland. Ik nam afscheid van de rest en zocht mijn taxirit naar Auckland. Daar stond keurig een man op me te wachten met een bordje met mijn naam erop. Sabine werd ook door deze meneer verwacht en reed met ons mee. De taxidriver was een oorspronkelijke Maori, die we bijna zo ver hadden gekregen dat hij een 'Haka' (een dans van de Maori's) voor ons deed. Maar helaas. Hij vertelde wat over de cultuur van het land en dropte me daarna bij het appartementencomplex.

Ja, natuurlijk heb ik inmiddels wel meer beleefd, maar dat komt de volgende keer. Met die korte aandachtspan van jullie kan ik het verhaal maar beter kort houden. Dit was alleen nog maar de reis, maar dat was al een verhaal opzich.