Sweet As trip!
Door: Lonneke
Blijf op de hoogte en volg Lonneke
20 Oktober 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
Note: ‘Sweet As!’ is hier het ‘Awesome!’ of ‘Cool!’ van New Zealand.
Ik zit hier, in een hostel dicht bij Auckland Airport even lekker tot rust te komen, na 2 fantastische weken zuidereiland. Jeetje, wat ging deze trip snel. Ik denk dat ik oprecht kan zeggen, dat dit mijn mooiste trip ever was! Ik zeg vast, voordat ik verder ga, dat het een lang (maar de moeite waard!) verhaal gaat worden. Dus neem even de tijd om mijn hele verhaal te lezen, ik probeer het kort en krachtig te houden. (Is niet gelukt.)
5 oktober, ellendig vroeg, vloog ik van Auckland naar Christchurch, om aan mijn avontuur te beginnen. De lieve mensen die het hostel runnen waar ik, nu ook weer, verblijf hebben me om 5.30 naar het vliegveld gebracht, waarna ik om 6.50u de lucht in ging. De vlucht was prima, ik was van plan nog even verder te tukken, maar aangezien het uitzicht vanuit t vliegtuig steeds zo mooi bleef, ben ik toch wakker gebleven. Op het vliegveld in Christchurch ontmoette ik Stephanie, een andere stagaire uit Auckland. Zij ging per toeval precies dezelfde trip doen als ik, samen met haar zusje Michelle. Superchill, ik was dus niet helemaal alleen! Na eventjes gewacht te hebben, was de Stray bus inmiddels gearriveerd. Deze zat al bomvol met mensen die bijna aan het einde waren van hun tour. Meeste van deze mensen kwamen uit the UK. Omdat zij al zo lang samen gereisd hadden, waren zij een hechte groep geworden, waar je natuurlijk niet zo makkelijk tussen kwam. Daarom was ik zeker blij dat Stephanie en Michelle er ook waren.
Stray is een organisatie waarmee je door verschillende landen kunt reizen, waaronder dus ook New Zealand. Deze organisatie werkt met een hop-on, hop-off principe. Er zijn ong 26 drivers, tevens ook gidsen, die om de beurt (en tegelijk) een tour maken van 3 weken. 1 Week noordereiland, 2 weken zuidereiland. Normaal gesproken koop je een straypas, waarmee je een jaar lang onbeperkt on en off kunt hoppen, waar en wanneer je wilt. Aangezien ik geboekt heb via Studenttrips, was mijn reis van te voren al uitgestippeld, en had ik ook van te voren betaald. Ik kon dus niet als ik dat wilde een dag langer ergens blijven. Helemaal prima, want daardoor had ik ook een betere prijs betaald. Ook is het leuker om bij je groep te blijven, dan telkens weer in een andere groep te komen, als je ergens off gehopt bent.
In Christchurch begon de reis dus voor mij. Van Christchurch gingen we naar Kaikoura, een stukje noordelijker. Kaikoura is een prachtig kustplaatsje, waar je sneeuw, zon, zee en strand kunt vastleggen op 1 foto. ’s Avonds zijn we naar een zeeleeuwen kolonie gegaan en hebben we met een glas champagne de zonsondergang gekeken op een prachtig uitkijkpunt. Daarna had onze driver, Chase, een wine ’n cheese night georganiseerd voor ons. Iedereen moest een fles New Zealand wine kopen en daar iets over vertellen. Vervolgens liet je iedereen proeven van je wijn en zo krijg je dus met een man of 20 een hele wijnproeverij. Daarbij had ze allerlei kaasjes en hapjes gemaakt. Heerlijke eerste avond dus.
De dag erna reden we al heel vroeg verder richting Picton. Onderweg zijn we gestopt bij een waterval in het regenwoud, waar jonge zeehondjes naartoe klimmen om onder de waterval te spelen. Waaauw, wat een prachtig gezicht. Er waren er op dat moment een stuk of 10 aan het spelen. Heb hier een filmpje van, dus die komt nog wel een keer voorbij. Nadat Chase ons bij het hostel in Picton had gedropt, ging zij zelf verder met de rest van de groep, want zij gingen alweer terug naar Auckland. Het hostel in Picton was echt super schattig. Het heette the Villa Lodge en het leek echt Villa Kakelbont! Grote veranda eromheen met een hangmat, in de tuin stond een boomhut en de villa zelf was oud en helemaal van hout, in allerlei kleuren en printjes geschilderd. Een supertof hostel. Bij ons op de kamer zaten per toeval 2 Nederlandse meiden, die ook de volgende dag meegingen met ons. Zij waren in Picton off gehopt en hopten de dag erna met ons weer on, waardoor ze ook in onze groep kwamen. Supergezellig! Die avond werden we door het hostel getrakteerd op huisgemaakte applecrumble met ijs, heerlijk! Die avond deden we lekker rustig aan, waardoor ik in de huiskamer belandde en aan de praat raakte met een Duitse jongen, die bij Venlo over de grens woont en vroeger jaarlijks op vakantie ging aan het leukermeer. Bizar hoe klein deze wereld is. Nadat ik een paar potjes Jenga gedaan had met de duitse jongen, een andere duitse chick en een Engels koppel, ging ik optijd slapen.
Die dag erna gingen we weer verder, naar Abel Tasman. Maar het was zeker niet de laatste keer dat ik het Engelse koppel zag haha. In Picton werden we dus opgehaald door onze nieuwe groep en driver, Lego. Wat een topwijf. Al moest ik in het begin wel even een paar keer kijken tot welk geslacht ze behoorde haha.
We kregen een korte wijnproeverij en reden verder door Nelson. Overigens, er waren wat regels in de bus. Zodra je een graafmachine zag, riep je zo snel mogelijk DIGGER! En als jij hem eerder zag dan Lego, dan kocht ze een drankje voor je in het volgende hostel. Ooooh wat hebben we veel diggers gezien haha!
In Abel Tasman aangekomen, was de accommodatie adembenemend. Gelukkig bleven we hier ook 2 nachten. ‘The Barn’ lag aan het einde van Abel Tasman National Park. Het was er echt prachtig! Midden tussen de bergen, maar ook uitzicht over zee. Er was ook totaal geen bereik daar, maar dat is ook wel eens lekker afentoe.
Na wat drankspelletjes gespeeld te hebben zijn we allemaal gaan pitten, om de dag erna een zeiltocht te maken. Het was echt superweer! De zon scheen, prachtig uitzicht, mooie stranden! Sommigen zaten zelfs in bikini aan boord en hebben gezwommen, maar dat was mij iets te koud. Onderweg weer zeehonden gezien ennn Blue penguïns! Jaaa, zelfs pinguïns leven hier. We kwamen langs the famous Split Apple rock en Adele rock, heel tof om te zien. De terugweg trok de zon een beetje weg, begon het harder te waaien waardoor de zee ruwer werd. Daardoor konden we dus ook echt zeilen! Supergaaf EN ik was niet eens zeeziek, terwijl anderen dat wel waren, waaaaat! Na de zeiltocht kwamen we weer terug bij ons prachtige hostel, waarna we snel gekookt hebben, omdat om 19.30 the Bloodmoon zou verschijnen. Deze moest, bij helder weer, perfect te zien zijn vanaf ons hostel. Nou was het rond die tijd net een beetje bewolkter aan het worden, waardoor we hem niet goed hebben kunnen zien, maar de lucht werd wel rood. Evengoed een heel tof gezicht!
De dag erna vertrokken we helaas weer uit Abel Tasman, richting Westport. Ik werd wakker met mn voorhoofdholtes helemaal vol en knallende koppijn, shiiiit. Hoe meer de dag vorderde, hoe rilleriger ik werd helaas. We maakten een tussenstop om lunch te kopen ergens onderweg en wie kom ik tegen? The Jenga couple! Zomaar ergens een stop gemaakt, zomaar toevallig komen we hen tegen. Wat een grap. ’s Middags in Westport maar even rustig in de zon gechilld omdat ik dus nog niet fit was. Met een wijntje, want jaaa, zo goed luister ik altijd naar mijn vader. ‘Gewoon even lekker een glas alcohol pakken als je koortsig bent!’ ‘s Avonds ben ik wel gewoon mee gegaan naar de pub waar pizzanight was. Supergezellige avond, maar ik besloot al vroeg terug te gaan, aangezien ik hoopte dat ik me de dag erna wat beter zou voelen.
De dag erna gingen we door naar Franz Josef. En jawel, ik had er koorts bij gekregen, BALEN! Onderweg nog even een tussenstop gemaakt om nog 2 mensen op te pikken die ons kwamen vergezellen bij onze reis. Omdat we even moesten wachten, besloten we naar de mac te gaan. Klein stukje lopen. Ik kijk achter me, wie lopen daar? JAWEL, the Jenga’s! Ik vroeg ze waar ze heen gingen, oooh toevallig ook naar de mac. Noooh! Ik moet er ook nog even bij vermelden dat zij dus zelf alles regelen en niet met een organisatie zijn gegaan, waardoor het nog vreemder is dat ik ze weer tegenkwam. Even later nog een toiletstop gemaakt in een ander stadje. 3x raden wie dat zelfde idee hadden en precies hetzelfde café uitgekozen hadden om dat te doen?!
Ook hier in Franz Josef zaten we in een supertof hostel. Hele mooie plek en het hostel bestond uit allemaal een soort van blokhutten. ER WAS ZELFS EEN TV! Zelfs toen ik in Auckland woonde kon ik geen tv kijken, dus dit was best een prima plek om even uit te zieken. Vroeg naar bed toe dus, helaas, maar stiekem ook wel even lekker.
Die dag erna voelde ik me nog slechter. Maaaar die dag stond ook de Ice Explorer tour gepland. Ik heb wel getwijfeld, maar toch besloten om met mn koortskop gewoon de Franz Josef Glacier te beklimmen. We werden met een Heli naar het midden gebracht, waar we omhoog klommen naar de top. Op de top was overigens een waterbron waar je gewoon je flesje kon vullen met water uit een echt natuurlijke bron. Dat kan hier trouwens bijna overal wel, zo zuiver is het water. Net voordat we begonnen, vertelde de gids nog even een fijn verhaaltje over dat er dagelijks mensen gewond raken, benen breken, door ijs zakken en dat er ook regelmatig doden vallen. Top, niks aan de hand joh. Doen we effe. Haha, shit, dan is het toch wel met knikkende knietjes jezelf omhoog slepen. Moest ook allemaal formulieren tekenen over mn gezondheid, wie te bellen als er wat mis ging blabla. Lekker even de boel opfokken. Supergaaf om te zien en doen, maar met zo’n koortshoofd was het best even zwaar. Daarna weer terug met de heli, waarna ik nog even naar het Wildlife centre ben gegaan, om Kiwibirds te kijken, want die wilde ik eeeecht gezien hebben voor ik weer uit New Zealand vertrok. Wat een schattige beestjes. Ze zijn ook een stuk groter dan je denkt. Oh, en mogen jullie raden wie ik daar tegenkwam.. Onvoorstelbaar, hoe toevallig! Wederom vroeg naar bed toe helaas, in de hoop dat ik me die dag erna dan ECHT beter zou gaan voelen.
Je zou kunnen zeggen dat dat geholpen heeft, want ik voelde me daadwerkelijk beter de dag erna. Nogsteeds koortsig, maar de koorts leek wat gezakt. We verlieten Franz Josef en reden naar Wanaka. Onderweg zijn we gestopt bij Lake Matheson, ook wel Mirrorlake genoemd. WAUW, dat was echt prachtig om te zien. Het water was zo glad, dat het echt een spiegel leek (jep, foto’s volgen). Daarna verder gereden en een picknick stop gedaan bij Ship Creek, waar zomaar ineens dolfijnen in het water verschenen! Supergaaf! Nadat we in Wanaka aankwamen, hebben we met een paar man gekookt en gegeten op het dakterras met prachtig uitzicht. Daarna nog even naar het strand gegaan om de zonsondergang te kijken en onderweg terug gestopt bij een Irish Pub. Die nacht sliep ik overigens als enige vrouw bij 5 mannen op de kamer. Nouja, amper geslapen eigenlijk. Veel te rumoerig.
Na een karig nachtje slapen dus onderweg naar Queenstown, waar we 5 nachten en 3 hele dagen zouden blijven. Onderweg nog even gestopt bij een waterval waar je high van werd als je er langer naar keek en bij de eerste bungee ever van AJ Hackett. Hier zijn een paar van onze groep gaan bungeejumpen, waaronder Lego, waarbij ik netjes boven aan de brug heb staan kijken. Ik had het wel gewild, maar mijn portemonnee is behoorlijk gekrompen hier, dus moest ik op wat dingen bezuinigen. Aangekomen in Queenstown hebben we pannenkoeken gebakken en The Jenga’s hadden weer puur toevallig hetzelfde hostel gekozen om te verblijven, dus die kwam ik ook weer tegen in de keuken: ‘No shit, it’s you!!’ Haha. Daarna zijn we met de hele bus wat gaan drinken bij Locobar.
Dag 1 in Queenstown even een rustig dagje, even de stad in geweest. Wat een gezellige stad. Veeel beter dan Auckland. Iedereen hier heeft trouwens een hekel aan Auckland haha. Dus ik ben niet de enige die Auckland niet zo bijzonder vond. Nadat we terug waren hebben we een van de famous burgers bij Fergburger gegeten. Fergburger is hier echt een begrip. En ik begrijp nu waarom. Man oh man, die burgers zijn goed! Gezond zijn ze niet, maar ze zijn heerlijk. Ze zijn ook zo groot dat je na je hamburger ook klaar bent met eten, side dishes zijn niet nodig haha.
Dag 2 in Queenstown zijn we gaan Ziplinen. We gingen met de gondola de hele berg omhoog en in 6 lijnen weer naar beneden. De 6e lijn was de steilste ter wereld en precies toen ik in het midden van die lijn hing, was er een kabel vastgelopen of een van mijn kabels niet goed aangeklikt, waardoor ik een knal hoorde en ineens abrupt tot stilstand werd gebracht. Hing ik daar even een paar minuten op flinke hoogte. Ik had niet eens echt door dat het er niet bijhoorde, want je kunt niks zien van degenen die al geweest waren. Totdat ik zag dat het vangnet pas veel later kwam haha. Toen hebben ze me naar binnen getakeld (zie je het voor je?) en stond ik weer met beide benen in de boomhut. Maar de laatste, die achter mij kwam, kon deze lijn dus niet meer doen helaas, omdat hij gemaakt moest worden.
Dag 3 in Queenstown hebben we een tour gedaan naar Milford Sound. Om 6.35 werden we opgehaald, om vervolgens om 13u(!!) aan te komen bij Milford Sound, waar we een cruise hadden geboekt. Onderweg wel een paar fotostops gemaakt en andere mensen opgepikt, maar het was een lange rit, die ik bijna alleen maar heb geslapen. Milford Sound was prachtig! Het waaide superhard, was mistig en het regende afentoe, maar het was supermooi. Dat mistige maakte het juist weer wat specialer. Het waaide zo hard, dat sommige wat kleinere watervallen omhoog werden geblazen haha. De cruise stopte eerder, omdat er storm op komst was en ze de weg af gingen sluiten, waarmee wij waren gekomen. Hierdoor zijn we gauw vertrokken en net voor de echte storm begon, weer op de veilige weg gekomen. Uiteindelijk waren we rond half 8 ’s avonds weer in Queenstown en hebben we toch maar weer bij Fergburger gegeten haha. Deliciouuus!
De dag erna vertrokken we al aardig vroeg naar Aoraki/Mount Cook. Na een supermooie tocht door en tussen de glaciers, maakten we onderweg even een tussenstop bij een lokaal supermarktje, waar ik een ijsje aan het uitzoeken was. Terwijl ik aan het twijfelen was tussen de smaak ananas of bessen hoor ik ineens achter me: ‘You got to be kidding me, YOU AGAIN?’ Nou, wat denk je, wie stonden er achter me? Wie hadden weeer bij puur toeval hetzelfde dorpje en dezelfde ellendig kleine supermarkt uitgekozen om daar boodschappen te doen? Yes again, the Jenga’s! Dit keer gingen ze in een keer door naar Christchurch, dus was het oprecht de laatste keer dat ik ze zag. Weer eenmaal in de bus en onderweg door alle prachtige landschappen kwamen we aan in een dorpje wat uitkijkt op Mount Cook. Als het tenminste goed weer is. Dat was het (eigenlijk voor het eerst) niet. Maar ondanks dat het de hele dag miezerig was, was het er echt prachtig. Het leek een soort van maanlandschap. We zijn snel ingecheckt in het hostel en daarna hadden we een 4wheeldrive tour gepland. We zouden eigenlijk in een of ander gek wagentje met 8wheeldrive gaan, maar die was open, dus gingen we nu met een Toyota Landcruiser. Dikke prima, want zoals jullie weten ben ik wel van suiker. De gids grapte nog een keer dat de opnames op de maan gewoon hier zijn gemaakt. (Illuminatie, kom er maar in!) Hij vertelde ook dat je alleen in het dorpje mag wonen als je er werkt. Zodra je dus met pensioen gaat, moet je er weg. In deze landcruiser vervolgden wij onze nogal bumpy ride.
Afentoe was de ride zo bumpy, dat het voelde alsof mijn organen de macarena aan het dansen waren. Was ik even blij dat ik die avond ervoor weinig had gedronken! Toen we boven kwamen hadden we prachtig uitzicht op Tasman Lake. Een meer ontstaan uit smeltwater van de glaciers. Heel tof om te zien.
Doordat het weer nog steeds niet lekker was, zijn we toen we terug kwamen lekker een film gaan kijken in de tvroom, even in de bar boven een backpackers meal gaan eten (met aaaawesome uitzicht) en daarna nog een potje gaan poolen.
En dan was de laatste echte dag voor we teruggingen naar Christchurch alweer aangebroken. Deze laatste dag gingen we door naar Rangitata. Een echte plek voor Nederlanders dus. (RangiTATTA.) We vertrokken uit Aoraki met prachtig weer om vervolgens weeeer in de regen aan te komen in Rangitata. Superbalen! Weer was het dus niet echt uitnodigend om wat te ondernemen en besloten we neer te ploffen bij de openhaard. Dit hostel hadden we helemaal voor onszelf overigens. Het was weer een soort van hut in in the middle of nowhere, maar daardoor heel knus. Omdat het inmiddels voor velen de laatste avond was, had Lego een groupmeal voor ons gekookt: Lasagna. Jep i know, ik ben geen lasagna fan, maar ach, niet meedoen was ook zo stom. En bovendien hebben ze hier andere gewoonten, bijvoorbeeld om naast lasagna ook nog friet en garlicbread te eten. Much koolhydraten dus. Gelukkig was er ook nog salade haha. En omdat Michelle die dag 18 geworden was, had Lego ook nog chocolade taart gebakken als klap op de vuurpijl. Na wat potjes pingpong, een film met Leonardo DiCaprio en wat glazen wijn, zijn we in onze (3hoge) stapelbedden geklommen en hebben ons laatste nachtje prima geslapen.
De dag erna gingen we al vroeg terug naar Christchurch, waar ik het vliegtuig terug naar Auckland heb genomen, om vervolgens hier in het hostel dit verhaal te schrijven. We hebben echt ontzettend geluk gehad met het weer. Alleen de laatste 2 dagen was het minder, maar voor de rest gewoon volop zon en lekkere temperaturen.
Whooo you made it, je hebt het hele verhaal afgelezen! (Of niet en bent gewoon snel naar onder gescrold) Anyway, thanks voor de moeite, aangezien het altijd leuker is om je ervaringen te kunnen delen met mensen, ipv ze alleen voor jezelf te houden. Morgen vlieg ik verder naar Fiji, waar ik ongetwijfeld zal burnen like a lobster met mijn nog te witte lijf. Sweet As!
Ik zit hier, in een hostel dicht bij Auckland Airport even lekker tot rust te komen, na 2 fantastische weken zuidereiland. Jeetje, wat ging deze trip snel. Ik denk dat ik oprecht kan zeggen, dat dit mijn mooiste trip ever was! Ik zeg vast, voordat ik verder ga, dat het een lang (maar de moeite waard!) verhaal gaat worden. Dus neem even de tijd om mijn hele verhaal te lezen, ik probeer het kort en krachtig te houden. (Is niet gelukt.)
5 oktober, ellendig vroeg, vloog ik van Auckland naar Christchurch, om aan mijn avontuur te beginnen. De lieve mensen die het hostel runnen waar ik, nu ook weer, verblijf hebben me om 5.30 naar het vliegveld gebracht, waarna ik om 6.50u de lucht in ging. De vlucht was prima, ik was van plan nog even verder te tukken, maar aangezien het uitzicht vanuit t vliegtuig steeds zo mooi bleef, ben ik toch wakker gebleven. Op het vliegveld in Christchurch ontmoette ik Stephanie, een andere stagaire uit Auckland. Zij ging per toeval precies dezelfde trip doen als ik, samen met haar zusje Michelle. Superchill, ik was dus niet helemaal alleen! Na eventjes gewacht te hebben, was de Stray bus inmiddels gearriveerd. Deze zat al bomvol met mensen die bijna aan het einde waren van hun tour. Meeste van deze mensen kwamen uit the UK. Omdat zij al zo lang samen gereisd hadden, waren zij een hechte groep geworden, waar je natuurlijk niet zo makkelijk tussen kwam. Daarom was ik zeker blij dat Stephanie en Michelle er ook waren.
Stray is een organisatie waarmee je door verschillende landen kunt reizen, waaronder dus ook New Zealand. Deze organisatie werkt met een hop-on, hop-off principe. Er zijn ong 26 drivers, tevens ook gidsen, die om de beurt (en tegelijk) een tour maken van 3 weken. 1 Week noordereiland, 2 weken zuidereiland. Normaal gesproken koop je een straypas, waarmee je een jaar lang onbeperkt on en off kunt hoppen, waar en wanneer je wilt. Aangezien ik geboekt heb via Studenttrips, was mijn reis van te voren al uitgestippeld, en had ik ook van te voren betaald. Ik kon dus niet als ik dat wilde een dag langer ergens blijven. Helemaal prima, want daardoor had ik ook een betere prijs betaald. Ook is het leuker om bij je groep te blijven, dan telkens weer in een andere groep te komen, als je ergens off gehopt bent.
In Christchurch begon de reis dus voor mij. Van Christchurch gingen we naar Kaikoura, een stukje noordelijker. Kaikoura is een prachtig kustplaatsje, waar je sneeuw, zon, zee en strand kunt vastleggen op 1 foto. ’s Avonds zijn we naar een zeeleeuwen kolonie gegaan en hebben we met een glas champagne de zonsondergang gekeken op een prachtig uitkijkpunt. Daarna had onze driver, Chase, een wine ’n cheese night georganiseerd voor ons. Iedereen moest een fles New Zealand wine kopen en daar iets over vertellen. Vervolgens liet je iedereen proeven van je wijn en zo krijg je dus met een man of 20 een hele wijnproeverij. Daarbij had ze allerlei kaasjes en hapjes gemaakt. Heerlijke eerste avond dus.
De dag erna reden we al heel vroeg verder richting Picton. Onderweg zijn we gestopt bij een waterval in het regenwoud, waar jonge zeehondjes naartoe klimmen om onder de waterval te spelen. Waaauw, wat een prachtig gezicht. Er waren er op dat moment een stuk of 10 aan het spelen. Heb hier een filmpje van, dus die komt nog wel een keer voorbij. Nadat Chase ons bij het hostel in Picton had gedropt, ging zij zelf verder met de rest van de groep, want zij gingen alweer terug naar Auckland. Het hostel in Picton was echt super schattig. Het heette the Villa Lodge en het leek echt Villa Kakelbont! Grote veranda eromheen met een hangmat, in de tuin stond een boomhut en de villa zelf was oud en helemaal van hout, in allerlei kleuren en printjes geschilderd. Een supertof hostel. Bij ons op de kamer zaten per toeval 2 Nederlandse meiden, die ook de volgende dag meegingen met ons. Zij waren in Picton off gehopt en hopten de dag erna met ons weer on, waardoor ze ook in onze groep kwamen. Supergezellig! Die avond werden we door het hostel getrakteerd op huisgemaakte applecrumble met ijs, heerlijk! Die avond deden we lekker rustig aan, waardoor ik in de huiskamer belandde en aan de praat raakte met een Duitse jongen, die bij Venlo over de grens woont en vroeger jaarlijks op vakantie ging aan het leukermeer. Bizar hoe klein deze wereld is. Nadat ik een paar potjes Jenga gedaan had met de duitse jongen, een andere duitse chick en een Engels koppel, ging ik optijd slapen.
Die dag erna gingen we weer verder, naar Abel Tasman. Maar het was zeker niet de laatste keer dat ik het Engelse koppel zag haha. In Picton werden we dus opgehaald door onze nieuwe groep en driver, Lego. Wat een topwijf. Al moest ik in het begin wel even een paar keer kijken tot welk geslacht ze behoorde haha.
We kregen een korte wijnproeverij en reden verder door Nelson. Overigens, er waren wat regels in de bus. Zodra je een graafmachine zag, riep je zo snel mogelijk DIGGER! En als jij hem eerder zag dan Lego, dan kocht ze een drankje voor je in het volgende hostel. Ooooh wat hebben we veel diggers gezien haha!
In Abel Tasman aangekomen, was de accommodatie adembenemend. Gelukkig bleven we hier ook 2 nachten. ‘The Barn’ lag aan het einde van Abel Tasman National Park. Het was er echt prachtig! Midden tussen de bergen, maar ook uitzicht over zee. Er was ook totaal geen bereik daar, maar dat is ook wel eens lekker afentoe.
Na wat drankspelletjes gespeeld te hebben zijn we allemaal gaan pitten, om de dag erna een zeiltocht te maken. Het was echt superweer! De zon scheen, prachtig uitzicht, mooie stranden! Sommigen zaten zelfs in bikini aan boord en hebben gezwommen, maar dat was mij iets te koud. Onderweg weer zeehonden gezien ennn Blue penguïns! Jaaa, zelfs pinguïns leven hier. We kwamen langs the famous Split Apple rock en Adele rock, heel tof om te zien. De terugweg trok de zon een beetje weg, begon het harder te waaien waardoor de zee ruwer werd. Daardoor konden we dus ook echt zeilen! Supergaaf EN ik was niet eens zeeziek, terwijl anderen dat wel waren, waaaaat! Na de zeiltocht kwamen we weer terug bij ons prachtige hostel, waarna we snel gekookt hebben, omdat om 19.30 the Bloodmoon zou verschijnen. Deze moest, bij helder weer, perfect te zien zijn vanaf ons hostel. Nou was het rond die tijd net een beetje bewolkter aan het worden, waardoor we hem niet goed hebben kunnen zien, maar de lucht werd wel rood. Evengoed een heel tof gezicht!
De dag erna vertrokken we helaas weer uit Abel Tasman, richting Westport. Ik werd wakker met mn voorhoofdholtes helemaal vol en knallende koppijn, shiiiit. Hoe meer de dag vorderde, hoe rilleriger ik werd helaas. We maakten een tussenstop om lunch te kopen ergens onderweg en wie kom ik tegen? The Jenga couple! Zomaar ergens een stop gemaakt, zomaar toevallig komen we hen tegen. Wat een grap. ’s Middags in Westport maar even rustig in de zon gechilld omdat ik dus nog niet fit was. Met een wijntje, want jaaa, zo goed luister ik altijd naar mijn vader. ‘Gewoon even lekker een glas alcohol pakken als je koortsig bent!’ ‘s Avonds ben ik wel gewoon mee gegaan naar de pub waar pizzanight was. Supergezellige avond, maar ik besloot al vroeg terug te gaan, aangezien ik hoopte dat ik me de dag erna wat beter zou voelen.
De dag erna gingen we door naar Franz Josef. En jawel, ik had er koorts bij gekregen, BALEN! Onderweg nog even een tussenstop gemaakt om nog 2 mensen op te pikken die ons kwamen vergezellen bij onze reis. Omdat we even moesten wachten, besloten we naar de mac te gaan. Klein stukje lopen. Ik kijk achter me, wie lopen daar? JAWEL, the Jenga’s! Ik vroeg ze waar ze heen gingen, oooh toevallig ook naar de mac. Noooh! Ik moet er ook nog even bij vermelden dat zij dus zelf alles regelen en niet met een organisatie zijn gegaan, waardoor het nog vreemder is dat ik ze weer tegenkwam. Even later nog een toiletstop gemaakt in een ander stadje. 3x raden wie dat zelfde idee hadden en precies hetzelfde café uitgekozen hadden om dat te doen?!
Ook hier in Franz Josef zaten we in een supertof hostel. Hele mooie plek en het hostel bestond uit allemaal een soort van blokhutten. ER WAS ZELFS EEN TV! Zelfs toen ik in Auckland woonde kon ik geen tv kijken, dus dit was best een prima plek om even uit te zieken. Vroeg naar bed toe dus, helaas, maar stiekem ook wel even lekker.
Die dag erna voelde ik me nog slechter. Maaaar die dag stond ook de Ice Explorer tour gepland. Ik heb wel getwijfeld, maar toch besloten om met mn koortskop gewoon de Franz Josef Glacier te beklimmen. We werden met een Heli naar het midden gebracht, waar we omhoog klommen naar de top. Op de top was overigens een waterbron waar je gewoon je flesje kon vullen met water uit een echt natuurlijke bron. Dat kan hier trouwens bijna overal wel, zo zuiver is het water. Net voordat we begonnen, vertelde de gids nog even een fijn verhaaltje over dat er dagelijks mensen gewond raken, benen breken, door ijs zakken en dat er ook regelmatig doden vallen. Top, niks aan de hand joh. Doen we effe. Haha, shit, dan is het toch wel met knikkende knietjes jezelf omhoog slepen. Moest ook allemaal formulieren tekenen over mn gezondheid, wie te bellen als er wat mis ging blabla. Lekker even de boel opfokken. Supergaaf om te zien en doen, maar met zo’n koortshoofd was het best even zwaar. Daarna weer terug met de heli, waarna ik nog even naar het Wildlife centre ben gegaan, om Kiwibirds te kijken, want die wilde ik eeeecht gezien hebben voor ik weer uit New Zealand vertrok. Wat een schattige beestjes. Ze zijn ook een stuk groter dan je denkt. Oh, en mogen jullie raden wie ik daar tegenkwam.. Onvoorstelbaar, hoe toevallig! Wederom vroeg naar bed toe helaas, in de hoop dat ik me die dag erna dan ECHT beter zou gaan voelen.
Je zou kunnen zeggen dat dat geholpen heeft, want ik voelde me daadwerkelijk beter de dag erna. Nogsteeds koortsig, maar de koorts leek wat gezakt. We verlieten Franz Josef en reden naar Wanaka. Onderweg zijn we gestopt bij Lake Matheson, ook wel Mirrorlake genoemd. WAUW, dat was echt prachtig om te zien. Het water was zo glad, dat het echt een spiegel leek (jep, foto’s volgen). Daarna verder gereden en een picknick stop gedaan bij Ship Creek, waar zomaar ineens dolfijnen in het water verschenen! Supergaaf! Nadat we in Wanaka aankwamen, hebben we met een paar man gekookt en gegeten op het dakterras met prachtig uitzicht. Daarna nog even naar het strand gegaan om de zonsondergang te kijken en onderweg terug gestopt bij een Irish Pub. Die nacht sliep ik overigens als enige vrouw bij 5 mannen op de kamer. Nouja, amper geslapen eigenlijk. Veel te rumoerig.
Na een karig nachtje slapen dus onderweg naar Queenstown, waar we 5 nachten en 3 hele dagen zouden blijven. Onderweg nog even gestopt bij een waterval waar je high van werd als je er langer naar keek en bij de eerste bungee ever van AJ Hackett. Hier zijn een paar van onze groep gaan bungeejumpen, waaronder Lego, waarbij ik netjes boven aan de brug heb staan kijken. Ik had het wel gewild, maar mijn portemonnee is behoorlijk gekrompen hier, dus moest ik op wat dingen bezuinigen. Aangekomen in Queenstown hebben we pannenkoeken gebakken en The Jenga’s hadden weer puur toevallig hetzelfde hostel gekozen om te verblijven, dus die kwam ik ook weer tegen in de keuken: ‘No shit, it’s you!!’ Haha. Daarna zijn we met de hele bus wat gaan drinken bij Locobar.
Dag 1 in Queenstown even een rustig dagje, even de stad in geweest. Wat een gezellige stad. Veeel beter dan Auckland. Iedereen hier heeft trouwens een hekel aan Auckland haha. Dus ik ben niet de enige die Auckland niet zo bijzonder vond. Nadat we terug waren hebben we een van de famous burgers bij Fergburger gegeten. Fergburger is hier echt een begrip. En ik begrijp nu waarom. Man oh man, die burgers zijn goed! Gezond zijn ze niet, maar ze zijn heerlijk. Ze zijn ook zo groot dat je na je hamburger ook klaar bent met eten, side dishes zijn niet nodig haha.
Dag 2 in Queenstown zijn we gaan Ziplinen. We gingen met de gondola de hele berg omhoog en in 6 lijnen weer naar beneden. De 6e lijn was de steilste ter wereld en precies toen ik in het midden van die lijn hing, was er een kabel vastgelopen of een van mijn kabels niet goed aangeklikt, waardoor ik een knal hoorde en ineens abrupt tot stilstand werd gebracht. Hing ik daar even een paar minuten op flinke hoogte. Ik had niet eens echt door dat het er niet bijhoorde, want je kunt niks zien van degenen die al geweest waren. Totdat ik zag dat het vangnet pas veel later kwam haha. Toen hebben ze me naar binnen getakeld (zie je het voor je?) en stond ik weer met beide benen in de boomhut. Maar de laatste, die achter mij kwam, kon deze lijn dus niet meer doen helaas, omdat hij gemaakt moest worden.
Dag 3 in Queenstown hebben we een tour gedaan naar Milford Sound. Om 6.35 werden we opgehaald, om vervolgens om 13u(!!) aan te komen bij Milford Sound, waar we een cruise hadden geboekt. Onderweg wel een paar fotostops gemaakt en andere mensen opgepikt, maar het was een lange rit, die ik bijna alleen maar heb geslapen. Milford Sound was prachtig! Het waaide superhard, was mistig en het regende afentoe, maar het was supermooi. Dat mistige maakte het juist weer wat specialer. Het waaide zo hard, dat sommige wat kleinere watervallen omhoog werden geblazen haha. De cruise stopte eerder, omdat er storm op komst was en ze de weg af gingen sluiten, waarmee wij waren gekomen. Hierdoor zijn we gauw vertrokken en net voor de echte storm begon, weer op de veilige weg gekomen. Uiteindelijk waren we rond half 8 ’s avonds weer in Queenstown en hebben we toch maar weer bij Fergburger gegeten haha. Deliciouuus!
De dag erna vertrokken we al aardig vroeg naar Aoraki/Mount Cook. Na een supermooie tocht door en tussen de glaciers, maakten we onderweg even een tussenstop bij een lokaal supermarktje, waar ik een ijsje aan het uitzoeken was. Terwijl ik aan het twijfelen was tussen de smaak ananas of bessen hoor ik ineens achter me: ‘You got to be kidding me, YOU AGAIN?’ Nou, wat denk je, wie stonden er achter me? Wie hadden weeer bij puur toeval hetzelfde dorpje en dezelfde ellendig kleine supermarkt uitgekozen om daar boodschappen te doen? Yes again, the Jenga’s! Dit keer gingen ze in een keer door naar Christchurch, dus was het oprecht de laatste keer dat ik ze zag. Weer eenmaal in de bus en onderweg door alle prachtige landschappen kwamen we aan in een dorpje wat uitkijkt op Mount Cook. Als het tenminste goed weer is. Dat was het (eigenlijk voor het eerst) niet. Maar ondanks dat het de hele dag miezerig was, was het er echt prachtig. Het leek een soort van maanlandschap. We zijn snel ingecheckt in het hostel en daarna hadden we een 4wheeldrive tour gepland. We zouden eigenlijk in een of ander gek wagentje met 8wheeldrive gaan, maar die was open, dus gingen we nu met een Toyota Landcruiser. Dikke prima, want zoals jullie weten ben ik wel van suiker. De gids grapte nog een keer dat de opnames op de maan gewoon hier zijn gemaakt. (Illuminatie, kom er maar in!) Hij vertelde ook dat je alleen in het dorpje mag wonen als je er werkt. Zodra je dus met pensioen gaat, moet je er weg. In deze landcruiser vervolgden wij onze nogal bumpy ride.
Afentoe was de ride zo bumpy, dat het voelde alsof mijn organen de macarena aan het dansen waren. Was ik even blij dat ik die avond ervoor weinig had gedronken! Toen we boven kwamen hadden we prachtig uitzicht op Tasman Lake. Een meer ontstaan uit smeltwater van de glaciers. Heel tof om te zien.
Doordat het weer nog steeds niet lekker was, zijn we toen we terug kwamen lekker een film gaan kijken in de tvroom, even in de bar boven een backpackers meal gaan eten (met aaaawesome uitzicht) en daarna nog een potje gaan poolen.
En dan was de laatste echte dag voor we teruggingen naar Christchurch alweer aangebroken. Deze laatste dag gingen we door naar Rangitata. Een echte plek voor Nederlanders dus. (RangiTATTA.) We vertrokken uit Aoraki met prachtig weer om vervolgens weeeer in de regen aan te komen in Rangitata. Superbalen! Weer was het dus niet echt uitnodigend om wat te ondernemen en besloten we neer te ploffen bij de openhaard. Dit hostel hadden we helemaal voor onszelf overigens. Het was weer een soort van hut in in the middle of nowhere, maar daardoor heel knus. Omdat het inmiddels voor velen de laatste avond was, had Lego een groupmeal voor ons gekookt: Lasagna. Jep i know, ik ben geen lasagna fan, maar ach, niet meedoen was ook zo stom. En bovendien hebben ze hier andere gewoonten, bijvoorbeeld om naast lasagna ook nog friet en garlicbread te eten. Much koolhydraten dus. Gelukkig was er ook nog salade haha. En omdat Michelle die dag 18 geworden was, had Lego ook nog chocolade taart gebakken als klap op de vuurpijl. Na wat potjes pingpong, een film met Leonardo DiCaprio en wat glazen wijn, zijn we in onze (3hoge) stapelbedden geklommen en hebben ons laatste nachtje prima geslapen.
De dag erna gingen we al vroeg terug naar Christchurch, waar ik het vliegtuig terug naar Auckland heb genomen, om vervolgens hier in het hostel dit verhaal te schrijven. We hebben echt ontzettend geluk gehad met het weer. Alleen de laatste 2 dagen was het minder, maar voor de rest gewoon volop zon en lekkere temperaturen.
Whooo you made it, je hebt het hele verhaal afgelezen! (Of niet en bent gewoon snel naar onder gescrold) Anyway, thanks voor de moeite, aangezien het altijd leuker is om je ervaringen te kunnen delen met mensen, ipv ze alleen voor jezelf te houden. Morgen vlieg ik verder naar Fiji, waar ik ongetwijfeld zal burnen like a lobster met mijn nog te witte lijf. Sweet As!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
